Apollonios: 1). - z R o d o s (ok. 295 - ok. 215 p.n.e.) - uczony i epik grecki, pochodzący z Aleksandrii w Egipcie. Wychowawca króla Ptolemeusza III Euergetesa. W latach 260-246 p.n.e. był kierownikiem Biblioteki Aleksandryjskiej; napisał szereg prac gramatycznych, poematy etnograficzno-historyczne oraz główne dzieło - epos w 4 księgach, najdłuższy z poematów hellenistycznych, Argonautiká, opisujący wyprawę Argonautów. Przekształcił mit w powieść awanturniczą i miłosną, w której dużą rolę odgrywała miłość Medei i Jazona. Epos popularny był w starożytności, w Rzymie stworzyli podobne utwory Warron Atacynus i Waleriusz Flakkus pod jego wpływem pozostawali Owidiusz i Wergiliusz; 

     Apollonios: 2). D y s k o l o s (II w. n.e.) - gramatyk (filolog) grecki z Aleksandrii w Egipcie, twórca naukowej gramatyki. Zajmował się składnią, akcentem, prozodią i morfologią. Jest autorem jedynego zachowanego dzieła o składni greckiej - Perí syntáxeos w 4 księgach. Zachowały się ponadto 3 jego pisma (o częściach mowy, o imionach i o figurach retorycznych); 

     Apollonios: 3). -  z P e r g i i, (262 - 190 p.n.e.) - grecki geometra i astronom, zwany Wielkim Geometrą; zachowało się jedno z jego dzieł, fundamentalne O podstawach matematyki.