Franz Kafka - urodzony 3 lipca 1883 w Pradze, zmarły 3 czerwca 1924 w Klosterneuburgu koło Wiednia. Niemieckojęzyczny pisarz żydowski. Z wykształcenia był doktorem praw pracującym w kancelariach adwokackich i firmach ubezpieczeniowych. Twórczość literacką uprawiał od roku 1908, ale pisał głównie do szuflady. Z trzech najważniejszych powieści: "Procesu", "Zamku" i "Ameryki", ukończył tylko tę pierwszą, którą uznano za arcydzieło. "Proces" jest powieścią metaforą, rodzajem wielkiej alegorii literackiej, utworem prorokującym, czy też zapowiadającym, nadejście nurtu filozoficzno-artystycznego nazwanego egzystencjalizmem. Jednak atmosfera książki, pełna niedomówień i niejasności znaczeniowych, przesycona klimatem narastającego zagrożenia i nieubłaganym dążeniem do tragicznego końca - niczym przeznaczenia - pozwala na wielorakie interpretacje znaczeniowe. 
    
     "Kafka pokazał w tej powieści wtargnięcie prawa w życie człowieka, pokazał je niejako in abstracto. Nie uczynił tego konkretnie na podkładzie rzeczywistego, jednostkowego losu. Nie dowiadujemy się do końca na czym polegała wina Józefa K., nie poznajemy tej formy prawdy, jaką życie jego miało wypełnić. Kafka daje jedynie atmosferę zetknięcia życia ludzkiego z pozaludzką, najwyższą prawdą, jego klimat i aurę. Genialny czyn artystyczny tej powieści leży w tym, że Kafka znalazł dla tych spraw nieuchwytnych i niewyrażalnych w języku ludzkim - jak gdyby adekwatną cielesność, jakiś materiał zastępczy, w którym buduje i wyprowadza aż do najdrobniejszych szczegółów strukturę sprawy" - napisał we wstępie do pierwszego polskiego wydania "Procesu" w 1935 roku Bruno Schulz.

     Pozostałe powieści Kafki - chociaż niepełne - także stały się wydarzeniem w literaturze XX wieku. Świat poznał go jako pisarza dopiero po jego śmierci, dzięki opublikowaniu, przeznaczonych przez autora na spalenie, rękopisów jego dzieł przez jednego z przyjaciół.
|pk|

Czytaj także: Józef K.