Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy
Biblioteka Publiczna m. st. Warszawy powstała w 1907 r. z inicjatywy zawiązanego w roku 1906 Towarzystwa Biblioteki Publicznej. Nowo powstała placówka fundusze na swój rozwój czerpała ze składek członkowskich Towarzystwa i opłat pobieranych od czytelników, a zbiory powiększała dzięki licznym darom osób prywatnych, księgarzy i wydawców.
Uzyskanie w 1914 r. własnej siedziby przy ul. Koszykowej 26 (wg projektu Jana Heuricha - syna), Biblioteka zawdzięcza fundacji Eugenii Kierbedziowej. Ofiarodawczyni wyposażyła również wnętrza Biblioteki w sprzęty, których część sama zaprojektowała. Stały budżet Biblioteka uzyskała wraz z przejściem (1928) pod zarząd samorządu miasta.
Wielkie zasługi dla rozwoju Biblioteki położył Faustyn Czerwijowski, kierujący jej działalnością niemal od początku istnienia do 1937 roku. W momencie wybuchu II wojny światowej w skład Biblioteki wchodziły: Biblioteka Główna, 5 filialnych czytelni dzielnicowych, 34 wypożyczalnie (w tym jedna dla niewidomych) i 16 czytelni dla dzieci. Księgozbiór liczył 500000 woluminów.
Biblioteka Publiczna została podpalona przez wycofujących się z Warszawy Niemców w styczniu 1945 r. Zniszczeniu uległo ponad 300000 woluminów a ponad 100000 wywieziono.
Dzięki ofiarności pracowników Biblioteka wznowiła działalność już 26 maja 1945 r. mając do dyspozycji jedną salę. Starano się odtworzyć księgozbiór pozyskując dary od bibliotek krajowych i zagranicznych, od osób prywatnych oraz drogą zakupów i wymiany. Przyznane w 1946 r. prawo do egzemplarza obowiązkowego umożliwiło Bibliotece gromadzenie całej polskiej produkcji wydawniczej.
Księgozbiór Biblioteki ma charakter uniwersalny. Obejmuje wydawnictwa polskie i wybrane obcojęzyczne ze wszystkich dziedzin wiedzy. Stan księgozbioru na koniec 2008 r. wynosił ok. 1.380.000 woluminów. Biblioteka dąży do zebrania polskich publikacji powojennych w komplecie oraz systematycznie uzupełnia zbiory literaturą dawną o trwałej wartości, szczególnie w zakresie humanistyki. Księgozbiór wzbogacają wybrane dzieła obcojęzyczne, ze szczególnym uwzględnieniem encyklopedii, słowników i innych wydawnictw informacyjnych. Oprócz książek i czasopism gromadzi się zbiory specjalne, np. mapy, rękopisy, płyty, kasety, ryciny, fotografie.