Arthur Conan Doyle

     Arthur Ignatius Conan Doyle - urodzony 22 maja 1859 r. w Edynburgu, Szkocja, zmarły 7 lipca 1930 r. w Crowborough, hrabstwo East Sussex, Anglia - prozaik angielski pochodzenia szkockiego. 

     Z wykształcenia był lekarzem, ale poświęcił się całkowicie twórczości literackiej. W 1887 roku opublikował powieść "Studium w szkarłacie", w której po raz pierwszy pojawił się prywatny detektyw Sherlock Holmes. Książka ta nie odniosła sukcesu. Dopiero cykl opowiadań "Przygody Sherlocka Holmesa" (1892) przyniósł autorowi niewiarygodną wręcz sławę i otworzył mu drogę do ogromnego majątku, a także uznania ze strony samego domu królewskiego czego wyrazem było przyznanie pisarzowi tytułu szlacheckiego. W sumie Holmes rozwiązywał zagadki kryminalne w blisko 60 opowiadaniach, takie jak "Zabójstwo przy moście", "Samotna cyklistka", "Żółta twarz", "Trzej studenci", "Pięć pestek pomarańczy", "Zniknięcie młodego lorda", "Grecki tłumacz", "Lwia grzywa" i wielu innych oraz 4 powieściach. Oprócz "Studium w szkarłacie", są to: "Znak czerech" (1890), "Pies Baskervilleów" (1902), "Dolina trwogi" (1915). Najgłośniejsza z nich to "Pies Baskervilleów", prekursorski rodzaj nowoczesnego thrillera, wykorzystywanego do dzisiaj w licznych powieściach i filmach.

     Poza książkami o Holmesie, Conan Doyle pisał również powieści historyczno-przygodowe ("Biały orszak", "Przygody brygadiera Gerarda") oraz podróżniczo-fantastyczne ("Świat zaginiony", "Głębina Maracot"). Przez ostatnie 15 lat swojego życia zajmował się niezwykle aktywnie okultyzmem, czym zadziwił miłośników Holmesa, gdyż całkowicie zerwał z rodzajem racjonalistycznej, dedukcyjnej logiki, której personifikacją był stworzony przez niego bohater.
|pk|

Czytaj także: Sherlock Holmes