Bazyli Wielki

     Bazyli Wielki Św., zwany Bazylim z Cezarei (329 - 379 n.e.) - pisarz wczesnochrześcijański; Ojciec Kościoła; święty prawosławny i katolicki, biskup i doktor Kościoła; autor wielu dzieł teologicznych, w których wykładał zasady wiary i wskazywał na błędy szerzącego się wówczas arianizmu. Dzieła: Przeciw Eunomiuszowi, Listy, O Duchu Świętym, Pisma, O sądzie Bożym, O wierze, Reguły moralne, Wybór homilii i kazań.

     Urodził się w Cezarei Kapadockiej (Turcja) w bardzo religijnej rodzinie. Otrzymał staranne wykształcenie, które stawiało go w rzędzie najbardziej światłych ludzi tamtego czasu. Wspólnie z Grzegorzem z Nazjanzu, przyjacielem z okresu studiów, poświęcił się życiu pustelniczemu. Bazyli jest autorem wielu dzieł teologicznych, w których wykładał zasady wiary i wskazywał na błędy szerzącego się wówczas arianizmu. Jako biskup Cezarei odznaczał się troską o sprawy duszpasterskie i charytatywne. Wybudował schronisko dla pielgrzymów, ludzi w podeszłym wieku i chorych, zapewniające im opiekę i odpowiednie utrzymanie. Znane jest także jego zarządzenie wydane podczas panującego głodu, aby sprzedać część majątku kościelnego, a za uzyskane pieniądze zakupić żywność dla najuboższych. Dla głębokiej wiedzy oraz autorytetu moralnego historia obdarzyła go przydomkiem Wielki. Był jednym z trzech tzw. ojców kapadockich, trójki ojców Kościoła z IV wieku, którzy pochodzili z Kapadocji (Bazyli Wielki, Grzegorz z Nazjanzu i Grzegorz z Nyssy), którzy ostatecznie określili dogmat o Trójcy Świętej i zwalczali arian.

     Zmarł 1 stycznia 379 roku w wieku 50 lat. Relikwie znajdują się w Amalfi koło Neapolu, w Wenecji i Burges (Belgia).