Piotr Lombard

     Piotr Lombard urodził się około roku 1100 w Novarze we Włoszech, zm. ok. 1160-1164 roku - teolog średniowieczny. Studiował najpierw w Bolonii, a później w Reims i w Paryżu. We Francji nawiązał kontakt ze św. Bernardem z Clairvaux. Był słuchaczem Piotra Abelarda. Następnie został mistrzem, prawdopodobnie w szkole katedralnej, a później arcybiskupem Paryża, ale piastował krótko ten urząd, na którym w r. 1158 lub 1159 zastąpił go Maurice de Sully, budowniczy katedry Notre-Dame.
     Najważniejszym dziełem Piotra Lombarda jest Quatuor libri Sententiarum napisane metodą syntetyczną w latach 1145-1151, w którym autor chciał powiązać tematycznie wszystkie treści wiary. Dzieło składa się z 4 części:

pierwsza ma za przedmiot Boga jako takiego, a więc Jego jedność i troistość oraz Jego przymioty;

druga zajmuje się Bogiem jako stwórcą aniołów i człowieka, a także grzechem i obietnicą łaski;

przedmiotem trzeciej jest Bóg Odkupiciel, czyli Prawo, chrystologia i pneumatologia;

czwarta zaś mówi o Bogu Dawcy łaski, czyli obejmuje sakramentologię i eschatologię. 
      Dzieło to sprawiło, że Piotr Lombard stał się znanym i powszechnie komentowanym teologiem średniowiecza.