Grzegorz z Nazjanzu

     Grzegorz z Nazjanzu, Grzegorz Teolog urodził się ok. 330 w Arianz k. Nazjanzu, zm. 389 lub 390 tamże - patriarcha Konstantynopola, święty katolicki i prawosławny, ojciec i doktor Kościoła.

     Rozpoczął naukę jako dziecko i kontynuował ją bardzo długo; prawie do trzydziestego roku życia. Studiował kolejno w Cezarei Kapadockiej, potem Palestyńskiej, w Aleksandrii i wreszcie w Atenach. Tam bardzo zaprzyjaźnił się z Bazylim Wielkim. Z nim też - po przyjęciu chrztu w 358 roku - próbował życia monastycznego.

     W Konstantynopolu biskup Grzegorz zamieszkał przy małej kaplicy Anastasis (Zmartwychwstanie) i oddał się pracy duszpasterskiej. Grzegorz właśnie tam wygłosił słynne Mowy teologiczne, które mu przyniosły największy rozgłos. W 380 roku, w imię prześladowania homoseksualizmu, nakazał palenie na stosie poezji Safony.

     Jako autor, Grzegorz był i jest znany dzięki swoim mowom. Zachowało się ich kilkadziesiąt. Wygłaszał je w różnych okresach życia. Niektóre z nich zasługują na szczególne uznanie (o kapłaństwie, teologiczne, o Bazylim). Prócz tego pisał poematy (moralne, dogmatyczne, historyczne i autobiograficzne) oraz listy. To co wyróżnia wszystkie pisma Grzegorza, to wyrafinowany język, styl, forma. Lata studiów pozwoliły mu na zapoznanie się z całym bogactwem kultury helleńskiej. Korzystał z jej dorobku w sposób bardzo widoczny.

Czytaj także: Bazyli Wielki, Safona