Philip Marlowe

Philip Marlowe - prywatny detektyw z Los Angeles, bohater powołany do życia przez Raymonda Chandlera. Marlowe to człowiek samotny, cyniczny i zgorzkniały; sceptyk, którego nic nie było w stanie zgorszyć lub zaskoczyć.
W brutalnym i skorumpowanym świecie zachowywał godność, nieprzekupność i pragnienie sprawiedliwości.
I chociaż narażał się zarówno przestępcom, jak i policjantom, to dzięki mądrości, przenikliwości w ocenie ludzi, a także umiejętności w posługiwaniu się bronią i pięściami, potrafił utrzymać się przy życiu i działać skutecznie. Dużo pił, zwłaszcza szkocką whisky lub burbon z lodem, a także różne gatunki piwa; palił papierosy lub fajkę, uprawiał szybki, przygodny seks. Odpoczynek i odprężenie przynosiło mu rozwiązywanie problemów szachowych. Jego obsesją było zachowanie niezależności. W świecie rządzonym przez pieniądz, w którym politycy, gangsterzy i policjanci byli ze sobą powiązani, a najbardziej szczytne hasła i ideały okazywały się sprytnym humbugiem - on, szary detektyw, groszowy tajniak, tani szpicel, nie był od nikogo uzależniony i nikomu nie podporządkowany. Żył chwilą, był wolny wśród ludzi zniewolonych.
Po raz pierwszy pojawił się w powieści "Wielki sen" (1939), a po raz ostatni w zaledwie rozpoczętym przez Chandlera utworze "Pudli Zdrój" (1959). Najbardziej znane powieści z jego udziałem to m.in. "Żegnaj, laleczko" (1940), "Tajemnica jeziora" (1943), "Długie pożegnanie" (1952) oraz kilka opowiadań ("Kłopoty to moja specjalność", "Gorący wiatr", "Świadek oskarżenia"). W ekranizacjach prozy Chandlera w postać Marlowe`a wcielali się gwiazdorzy dużego i małego ekranu np. Humphrey Bogart, James Garner, Elliot Gould, Robert Mitchum, a w Polsce w telewizyjnych adaptacjach Teatru Kobra m.in. Wieńczysław Gliński, Jerzy Dobrowolski, Tadeusz Huk.
|pk|