Anegdoty o: Marek Hłasko

     "Portrety z bufetem w tle" Romana Śliwonika to nie tylko wspomnienia kombatanta cyganerii warszawskiej lat 50-tych i 60-tych. To również, a może przede wszystkim kopalnia anegdot o barwnych i często nieszczęśliwych postaciach tamtego okresu: Hłasce, Grochowiaku, Himilsbachu czy Brychcie. Nie znacie? To posłuchajcie. Głos ma Roman Śliwonik:

Fanaberie woźnicy (Marek Hłasko)

Wracaliśmy z "Bristolu" (z Markiem Hłaską) taksówką, ale po pewnym czasie zdumiony, spostrzegłem, że za autem galopuje koń, ciągnący rozchybotana dorożkę ze stojącym na koźle opętanym, wymachującym batem woźnicą.

- To pan Roman - objaśnił Marek. - Panie kierowco, niech pan jedzie powoli.

I tak jechaliśmy Nowym Światem. My w taksówce, za nami pan Roman we własnej dorożce, a przy Foksal nie wiadomo dlaczego dołączył do nas radiowóz. Za chwilę poznałem przyczynę. Marek wysiadł z taksówki, podszedł do radiowozu i obdarował milicjantów paczkami amerykańskich papierosów.

I wcale nie było mi smutno - może tylko w tej chwili - kiedy stwierdziłem, że za pieniądze wszystko można kupić. Tylko talentu kupić nigdzie nic można, ten Markowi został dany razem z wdziękiem. Jechaliśmy Nowym Światem przez plac Trzech Krzyży do Wiejskiej nadal w tej samej kolejności - my, dorożka i radiowóz. Milicja z wdzięczności za papierosy, a może po prostu za odruch i pamięć Marka o nich, zapewniła nam ochronę. Jechaliśmy w konwoju.

Na Wiejskiej Hłasko zapłacił wszystkim.
Najbardziej jednak podobało mi się opłacenie dorożkarza, który przejechał pól miasta na własne życzenie. Fanaberie rozbisurmanionego woźnicy.
Nazajutrz około południa zobaczyłem stojącą przed Związkiem Literatów Polskich dorożkę pana Romana. Jak on wywąchał, że byliśmy tam z Markiem umówieni?


Rozmowa z ... (Marek Hłasko)

- Taki przystojny, a tak przeklina - mówiła o Marku Hłasce pani Helenka, szatniarka i wszechobecna osoba w Domu Literatury na Krakowskim Przedmieściu.

- Wczoraj przed południem, gdzieś około jedenastej - relacjonowała mi bardzo głośno - pan Hłasko telefonował z aparatu przy szatni, a ponieważ był trochę tego, wie pan, to osunął się na kolana i rozmawiał klęcząc, a jakiś pan zapytał pana Marka, z kim rozmawia na klęczkach, a pan Marek na to: "Z Panem Bogiem".

Foto: filmweb.pl