Superekslibris

     Oprócz ekslibrisów- znaków własnościowych książek - funkcjonowały (zwłaszcza w XVI wieku) - superexlibrisy. Nazwa superexlibris wywodzi się z języka łacińskiego (super - na, nad, ex libris - z książek). Superexlibris jest znakiem własnościowym książki wytłoczonym lub wyrytym w oprawie skórzanej, na frontowej okładce. Posiadaczami superexlibrisów byli ludzie bardzo zamożni, zwykle królowie i magnaci, którzy mogli sobie pozwolić na kosztowne i luksusowe oprawy. Do naszych czasów zachowały się książki z pięknymi złoconymi renesansowymi superexlibrisami Zygmunta Starego, Zygmunta Augusta, Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy. Tematem superexlibrisów był herb właściciela umieszczony pośrodku okładki.
     Pierwsze superexlibrisy pojawiły się w XV wieku na terenie Francji, Niemiec, Polski i innych krajów europejskich. Okres największej ich popularności przypadł na wiek XVI; w czasach późniejszych był stosowany rzadziej w związku z upowszechnieniem się ekslibrisu. W okresie klasycystycznym, kiedy złotnictwo opraw ograniczone zostało do minimum, superexlibris stał się elementem dekoracyjnym na okładce. Obecnie superexlibrisem nazywa się również naklejkę z sygnaturą książki umieszczoną na zewnętrznej stronie okładki.

Podpisy:
1. Superexlibris Józefa Jędrzeja Załuskiego.
Fot. Wikipedia
2. Superexlibris Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Fot. Wikipedia
|aza|

Czytaj także: ekslibris